Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

"Τα πουλιά πετάνε χαμηλά...Θα βρέξει...", είπε η μύγα.


Πόσες φορές και αν δεν ακούσαμε τη συγκεκριμένη φράση! Και όχι απλά την ακούσαμε, αλλά μέσα μας θαυμάσαμε τα γλυκούλικα πτηνά για τις εξαίρετες γνώσεις μετεωρολογίας... Γιατί φίλε μου το μεγαλύτερο σχολείο είναι η ζωή σου λέει ο άλλος....Και έχει δίκαιο...Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση πέσαμε θύματα μιάς μεγάλης συνωμοσίας...Γιατί σου λέει τα πουλιά δεν έχουν ιδέα τι καιρό θα κάνει και πότε.Το μόνο που ακολουθούν είναι το στομάχι τους.Μα προς Θεού!! Μη νομίζετε οτι κάθε φορά που πεινάτε μπορείτε να βγαίνετε στα κανάλια και να λέτε το καιρό!Αυτό το δικαίωμα το έχει μόνο η Αρχοντούλα ή Σπυριδούλα ή Πετρούλα η όπως αλλιώς την λένε...

Επιστρέφοντας στο θέμα μας οφείλουμε να αποκαλύψουμε την αλήθεια... Γιατί κάποιος πρέπει να αποκαταστήσει και την τιμή των εντόμων, που αυτά τα κακορίζικα κάνουν τη δουλειά και άλλος κλέβει τη δόξα! Πριν λοιπόν βρέξει, οι υδρατμοί που μαζεύονται στην ατμόσφαιρα, την κάνουν να είναι πιο βαριά από συνήθως, κάνοντας το πέταγμα των εντόμων μπελά! Όποτε και αυτά τα καημένα αναγκάζονται και πετούν χαμηλότερα που ο αέρας είναι ελαφρύτερος, δεν έχει δηλαδή τόσο μεγάλη συγκέντρωση υδρατμών. Τα πουλιά τώρα βλέπουν πριν βρέξει τα μεζεδάκια τους να κάνουν όλα μαζί χαμηλές πτήσεις....Γυαλίζουν νύχια λοιπόν, τροχίζουν το ράμφος τους, βαζουν τα καλά τους φτερά και ορμάνε για ιπτάμενη μάσα..

Και μη μου πεις οτι δε θα κανες το ίδιο; Όμως τώρα ξέρουμε ποιον να δοξάσουμε...Και σίγουρα δεν είναι τα πουλιά....

Η κυρία Δέσποινα για ακόμα μια φορά μας πρότεινε ένα χορταστικό θέμα! Την ευχαριστούμε μέχρι τον ουρανό...

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Θέλει κανείς γέμισμα; "Εγώ,εγώ" απάντησε η Μεσόγειος...


Μια φορά και έναν καιρό, η Μεσόγειος θάλασσα ήταν ενωμένη με τον Ατλαντικό Ωκεανό! Καθώς όμως κάποιες ενδογενείς κυρίως δυνάμεις, δρούσαν ασταμάτητες για πολύυυυυυ καιρό, στη περιοχή της Μεσογείου, δημιουργήθηκε το γνωστό στενό του Γιβραλτάρ. Το στενό αυτό είναι ουσιαστικά ένας πορθμός. Ένα φυσικό πέρασμα δηλαδή που ενώνει δυο θάλασσες. Όσοι ανοίξατε το βιβλίο θα ξέρετε ήδη, ότι αν ο άνθρωπος είχε σκάψει τη στεριά για να ενώσει δυο θάλασσες τοτε έτσι θα δημιουργούσαμε μια διώρυγα!
Μετά από αυτήν την παρένθεση επιστρέφουμε στα δικά μας! Πριν από 5,5 περίπου εκατομμύρια χρόνια, όταν ακόμα κάποιος πιθηκόμορφος μακρινός συγγενής του ανθρώπου καθάριζε τη μύτη του και νόμιζε πως έβγαζε φαϊ, και εκατομμύρια χρονια πριν ο καλός θεούλης αποφασίσει να φτιάξει τον άνθρωπο, κάποιοι επιστήμονες είναι πια σίγουροι, πως η Μεσόγειος άδειασε! Αν είναι δυνατόν τσίλντρεν! Δεν έμεινε λέει, παραμόνο μια λίμνη, χωρίς μεγάλο βάθος, με αλμυρό νερό!
Μα τότε έγινε το απίστευτο! Κάποια αλλαγή στη επιφάνεια της γης προφανώς, ανάγκασε και πάλι τα νερά του Ατλαντικού να διαρρεύσουν στη Μεσόγειο. Μέσα σε διάστημα μόλις 24 μηνών, η Μεσόγειος θάλασσα γέμισε πάλι! Το νερό λέει που διέρρεε τα στενά είχε ταχύτητα χίλιες φορές μεγαλύτερη από αυτή του Αμαζονίου, και προκαλούσε την άνοδο της θάλασσας κατά 10 μέτρα καθημερινώς!

Φανταστείτε φάλαινες, ροφούς δελφίνια και πολλά θαλασσινά μεζεδάκια να κάνουν νεροτσουλίθρα στο πέρασμα!!! Πολύ ανακατοσούρα αδερφάκι μου!!! Δε θα θελα να 'μαι στη θέση τους!!!!

Τα ξαναλέμε σύντομα!

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Που έπεσε ο κεραυνός.....οέο;;;;


Είναι μια ηλιόλουστη μέρα.....Τα πουλάκια κελαηδούν, οι μέλισσες πετούν από λουλούδι σε λουλούδι, τα σκυλάκια παίζουν μαζί με τα γατάκια και εσείς σε κάποια γωνιά του σκηνικού δέρνετε το μικρό σας αδερφάκι....Όλα μοιάζουν τόσο όμορφα και φωτεινά....Τίποτα δε μπορεί να σας χαλάσει τη μέρα...
Στη τροπόσφαιρα όμως τα νέα είναι δυσάρεστα...Μεγάλοι καβγάδες επικρατούν στις τάξεις των καιρικών συνθηκών και πυκνά σύννεφα αρχίζουν να σκεπάζουν τον γαλανό ουρανό...Οι καβγάδες τώρα γίνονται πιο έντονοι, και κεραυνοί σχίζουν τον ουρανό στα δύο! Τα πουλάκια πετούν έντρομα στις φωλιές τους, ενώ οι μελισσούλες θα σταματήσουν γρήγορα να βολτάρουν στα άνθη. Το μέλι μπορεί να περιμένει, ειδικά που τώρα ξεκίνησαν να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες. Σε λίγα λεπτά επικρατεί πανικός! Χαλασμός κυρίου! Οι κεραυνοί ακούγονται τόσο τρομακτικοί που νομίζεις πως θα πέσουν απευθείας στο κεφάλι σου. Το μικρό σου αδελφάκι εχει τρυπώσει κάτω από το κρεβάτι κλαίγοντας, ενώ η γάτα εχει τρυπώσει στο στόμα του σκύλου και αναρωτιούνται τι συμβαίνει. Η γιαγιά σε μια πολυθρόνα μονολογεί "ωι ωι μάνα μου, θα πέσει φωτιά να μας κάψει" και η μαμά προσπαθεί να βγάλει τον μικρό από το κρεβάτι τραβώντας τον απ το πόδι...
Εσείς όμως δε χρειάζεται να ανησυχείτε! Αντίθετα μπορείτε να παίξετε με τους κεραυνούς και να υπολογίσετε πόσο μακριά έχουν πέσει! Και για να το κάνετε αυτό δε χρειάζονται σύνθετα μαθηματικά, παρα μόνο ένας απλός υπολογισμός!
Αυτό που συμβαίνει είναι πρώτα να βλέπουμε την λάμψη και ύστερα να ακούμε την βροντή. Όταν λοιπόν εσείς δείτε τη λάμψη ξεκινάτε να μετράτε και σταματήστε το μέτρημα όταν ακουστεί η βροντή! Το μόνο που μένει να κάνετε τώρα είναι να πολλάπλασιάσετε τα δευτερόλεπτα που μετρήσατε με το 340 και θα βρείτε πόσα μέτρα μακριά έχει πέσει ο κεραυνός!!!Ευκολάκι;;;Ας πούμε οτι μετρήσατε 10 δευτερόλεπτα από την στιγμή της αστραπής μέχρι να ακουστεί η βροντή. Πολλαπλασιάζω το 10 με το 340 και βρίσκω οτι ο κεραυνός έπεσε 3400 μέτρα πιο πέρα!
Η εξήγηση αυτού του φαινομένου είναι επίσης απλή! Το φως που λέτε, τρέχει πιο γρήγορα από τον ήχο! Πιο συγκεκριμένα το φως έχει ταχύτητα 300.000.000 μέτρα το δευτερόλεπτο! Μπορεί δηλαδή να κάνει το γύρω της γης σε πολύ λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο!!!!Άρα μπορούμε να θεωρήσουμε οτι λόγω της τεράστιας ταχύτητας του φωτός, την στιγμή που πέφτει ο κεραυνός, αυτόματα τον βλέπουμε κ εμείς!Ο ήχος όμως πάλι είναι κάπως αργούτσικος. Μπορεί να διανύσει μόλις 340 μέτρα σε ένα δευτερόλεπτο!!Το οτι λοιπόν ακούμε την βροντή πιο αργά οφείλεται στο οτι ο ήχος μεταδίδεται πολύ πιο αργά από το φώς. Αφού λοιπόν ξέρουμε οτι κάνει 340 μέτρα σε ένα δευτερόλεπτο, τότε αν μετρήσουμε πόσο αργεί να έρθει στα αυτιά μας, μπορούμε να βρούμε και την απόσταση που έπεσε ο κεραυνός!!!!

Υ.Γ Αν κατα τη διάρκεια της καταιγίδας νιώσετε τα μαλλιά σας να σηκώνονται σαν να τα περνάει ρεύμα.......Την πατήσατε....Ο κεραυνός θα πέσει δίπλα σας.... Πείτε μια προσευχούλα όσο προλαβαίνετε ή πατήστε κανα χορό... Δε θα διώξει τον κεραυνό, αλλά θα έχετε περάσει εσείς καλά.... Ευτύχως πλέον υπάρχουν παντού αλεξικέραυνα και η πιθανότητα να πάθει κάποιος κάτι από κεραυνό είναι απειροελάχιστη!!!

Ευχαριστούμε θερμά την κυρία Δέσποινα από τα Χανιά, για την στρουμφοφανταστική ιδέα που είχε να γραφτεί αυτό το άρθρο..

Καλή μας βδομάδα!!!

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Δε λέω τα αγαπώ τα φυτά...αλλά στον ύπνο δε τα βρίσκουμε...


Μετά από απουσία εβδομάδων επέστρεψα με αφορμή μια μεγάλη αγάπη ζωτικής σημασίας...Τα φυτά! Ως γνωστό τα φυτά κατα τη διάρκεια της μέρας, αποβάλουν οξυγόνο, ενώ αντίθετα απορροφούν διοξέιδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα..Αυτό εμείς το αγαπάμε ιδιαίτερα, γιατί χωρίς οξυγόνο την έχουμε βάψει από χέρι...Φινίτο λα μούζικα, πως το λένε! Φανταστείτε οτι τα βόρεια δάση του πλανήτη μας, και όταν λέω βόρεια εννοώ πολυυυυυ βόρεια...στα κρύα...παράγουν περίπου το 90% του οξυγόνου παγκοσμίως.
Και ενώ φαίνεται πως αυτή η σχέση αγάπης δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει, πέφτει η νύχτα!!! Και τότε είναι που φυτά και άνθρωπος δεν είναι καλό να συνυπάρχουν στο ίδιο μέρος. Ειδικά την ώρα του ύπνου! Τα φυτά λοιπόν το βράδυ αντί να δίνουν στην ατμόσφαιρα οξυγόνο, όπως άλλωστε κάνανε όλη τη μέρα, ξαφνικά τους γυρίζει το μάτι και τραβούν πίσω οξυγόνο διώχνοντας αυτή τη φορά διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο ο άνθρωπος δε πρέπει να αναπνέει σε μεγάλες ποσότητες. Και δε το κάνει το κακορίζικο από κακία!!!! Έτσι μόνο μπορεί να διασπάσει την τροφή του,το άμυλο, που όλη μέρα έφτιαχνε με τη φωτοσύνθεση..Με οξυγόνο..Αυτή τη διαδικασία ονομάζουμε αναπνοή!
Αγαπάμε λοιπόν τα φυτά γιατί μας δίνουν το πολύτιμο σε μας οξυγόνο, αλλά το βράδυ δε τα βάζουμε ποτέ στο χώρο που κοιμόμαστε γιατί.....θα έχουμε δύσπνιες..

Αντίο!

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Αφιερωμένο στους πολεμιστές της ειρήνης...

Μέρες σαν και αυτή, 28η Οκτωβρίου, συνηθίζετε αγαπητοί μου φίλοι να κάνατε ένα μεγάλο λάθος.Την αντιμετωπίζετε σαν ένα ακόμα μάθημα Ιστορίας...Ένα μάθημα στο οποίο πρέπει να θυμάστε ποιος πολέμησε ποιον και ποιος νίκησε και πότε νίκησε και άλλες τόσες πληροφορίες...Στη πραγματικότητα όμως είναι πολλά περισσότερα από ένα μάθημα ιστορίας.Είναι ένα μάθημα ζωής!Που μας δείχνει οτι όταν είμαστε ενωμένοι και αγωνιζόμαστε για έναν ιερό σκοπό, μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα, όποιες δυσκολίες και να βρεθούν μπροστά μας.

Οταν μεγαλώσετε δε θα χρειαστεί να πολεμήσετε με κανέναν Χίτλερ και με κανέναν Μουσολίνι. Όμως η ζωή σας θα πρέπει να είναι συνέχεια μια μάχη για να κάνετε τον κόσμο μας καλύτερο.Ενωμένοι, πρέπει να διορθώσετε αυτά που οι άνθρωποι πριν από σας δε κατάφεραν να διορθώσουν. Παιδιά στην ηλικία σας πεινάν, πεθαίνουν από αρρώστιες και μένουν αμόρφωτα. Ο πλανήτης μας και όλα τα φυτά και τα ζώα σε αυτόν, υποφέρουν από την εγωιστική συμπεριφορά του ανθρώπου που νομίζει πως όλα του ανήκουν. Η ανθρωπιά είναι πια είδος προς εξαφάνιση.

Ο πόλεμος σας λοιπόν είναι πολύ πιο δύσκολος από αυτούς με τα όπλα, γιατί αυτός που πρεπει να νικήσετε πρώτα είναι ο ίδιος σας ο εαυτός και όλες οι κακές του συνήθειες.

Και να θυμάστε πως αυτοί που τώρα μας κυβερνούν και παίρνουν τις αποφάσεις για εμάς, κάποτε ήταν παιδιά στην ηλικία σας. Και τότε όταν μιλούσαν για την 28η νόμιζαν πως είναι απλά ένα μάθημα Ιστορίας..




Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Χάθηκες; Μη σκας..Κοίτα ψηλά...


Έχει πια νυχτώσει, και αν και η μαμά είπε να γυρίσεις σπίτι νωρίς, εσύ ακόμα σουλατσάρεις ανέμελα στη γειτονιά σου. Όταν γυρνάς πια στο σπίτι τα πράγματα δεν είναι και πολυ ευχάριστα...Αν καταφέρεις και επιβιώσεις από τα μαλώματα, που καλά παθαίνεις και τα ακούς, μετά έρχεται και το δυσκολότερο κομμάτι. Να βρεις μια πιστική δικαιολογία για την αργοπορία σου. Και τότε ξεστομίζεις αυτές τις ιστορικές κουβέντες! " Χάθηκα μαμά... 'Εχασα το δρόμο για το σπίτι μας".
Η μαμά ταράζεται αλλά τελικά ηρεμεί που το παιδί είναι κοντά της... Συγχαρητήρια τα κατάφερες!

Τι γίνεται όμως αν όντως κάποιο βράδυ χαθείς, στη μέση ενός δάσους, σε ένα βουνό ή και στη πεδιάδα βρε παιδί μου, και δεν έχεις κάποιο τρόπο να προσανατολιστείς για να βρεις το σπίτι σου; Μην ανησυχείς! Για όλα υπάρχει λύση. Κοίτα ψηλά!

Στο νυχτερινό ουρανό μπορείς εύκολα να εντοπίσεις δυο διάσημους αστερισμούς. Την μεγάλη και τη μικρή Άρκτο. Οι αστερισμοί αυτοί μοιάζουν με χαρταετούς μαζί με την ουρά τους. Στη φωτογραφιά βλέπουμε ακριβώς πως μοιάζουν. Αν λοιπον εντοπίσουμε την μικρή Άρκτο και βρούμε το τελευταίο αστέρι της ουράς της (το οποίο τυχαίνει να είναι και πολύ φωτεινό) τότε ξέρουμε προς τα που είναι ο Βορράς! Το αστέρι λέγεται Πολικός Αστέρας και βρίσκεται πάνω από τον Βόρρειο Πόλο.

Τωρα πια λοιπόν ξέρετε τι να κάνετε αν βρεθείτε σε τέτοια δύσκολη θέση. Κοιτάξτε ψηλά!
Τώρα αν τύχει και έχει συννεφιά...την πατήσαμε!!!

Καλές εξερευνήσεις!

Γιατί ο ουρανός είναι μπλε; Μου τη δίνει το μπλε!


Μικροί ερευνητές, παιδιά που λαχταράτε για γνώση, ακούστε αυτό!
Αν μπορούσαμε να δώσουμε ένα χρώμα στο φώς του ήλιου θα λέγαμε οτι είναι λευκό! Έλα όμως που στο λευκό αυτό χρώμα, κρύβονται μέσα όοοοοολα τα γνωστά μας χρώματα... Είναι βέβαια τόσο καλά καμουφλαρισμένα που δεν μπορούμε να τα εντοπίσουμε με γυμνό μάτι... Η φύση όμως, σαν επιδέξιος ντεντέκτιβ βρήκε τρόπους και τα ξεχώρισε. Έδωσε λοιπον την ικανότητα σε όλα τα υλικά και σε όλους τους οργανισμούς, να κρατάνε όποια χρώματα τους αρέσουν και τα υπόλοιπα να τα φανερώνουν στο ανθρώπινο μάτι.. Δε λέω οτι είναι κ η πιο σωστή και ευγενική συμπεριφορά, αλλά έτσι είναι.. Έτσι λοιπόν όταν το φως πέφτει πάνω στο αγαπημένο μας κόκκινο αυτοκίνητο, το υλικό της μπογιάς κρατάει όοοολα τα χρώματα εκτος από το κόκκινο, το οποίο διώχνει και έτσι μπορούμε να το δούμε. Όταν επίσης το φως πέφτει πάνω στο κίτρινο μας μπλουζάκι, το υλικό που είναι φτιαγμένο το μπλουζάκι κρατάει όλα τα χρώματα και το κίτρινο το διώχνει ωστε να μπορούμε εμείς να το δούμε..

Το ίδο συμβαίνει κ στο ουράνιο τόξο...Η φύση όπως είπαμε πριν έχει βρει τρόπους να ξεχωρίζει τα χρώματα του φωτός. Οι σταγόνες του νερού λειτουργούν σαν μαγικά γυαλιά. Όταν το φως περνάει μέσα από εκείνες τότε χωρίζεται σε όλα του τα χρώματα και έτσι δημιουργείται το ουράνιο τόξο..Γι αυτό ίσως καμιά φορά να συναντήσατε το ουράνιο τόξο και μέσα στο μπάνιο σας. Αν υπάρχουν υδρατμοί στο χώρο και το φως του ήλιου πέφτει με συγκεκριμένο τρόπο πάνω σ' αυτές,τότε θα φτιάξετε ένα πολύ ωραίο ουράνιο τόξο νεροχύτη.

Και μετά από πολύ μπλα μπλα ας φτάσουμε και σ' αυτό που μας απασχολεί. Ο ουρανός! Θα έχετε ψιλιαστεί μέχρι τώρα, οτι μάλλον και ο ουρανός κάποια υλικά θα έχει και θα κρατάνε όλα τα χρώματα και θα διώχνουν το μπλέ. Και έτσι είναι! Στον ουρανό υπάρχουν δύο σημαντικές για την επιβίωση μας ουσίες. Το οξυγόνο που αναπνέουμε και το άζωτο ο πυροσβέστης, που αν δεν ήταν αυτό οι φωτιές (που τρέφονται με οξυγόνο) δε θα έσβηναν ποτέ! Όταν λοιπον το φως περνά από την ατμόσφαιρα, που περιέχει αυτές τις ουσίες, αυτές συγκρατούν τα υπόλοιπα χρώματα και μας φανερώνουν αυτό το όμορφο γαλάζιο...Όταν όμως σιγά σιγά βασιλεύει και ο ήλιος δε στέλνει τόσο δυνατό το φώς και τότε σιγά σιγά δραπετεύουν κ άλλα χρώματα κ ο ουρανός παίρνει το γνωστο πορτοκαλοκόκκινο χρώμα το οποίο και προκαλεί τον θαυμασμό ρομαντικών και μη!!!!

Σας χαιρετώ και περιμένω τροφή για νέες έρευνες!

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Τι σε έπιασε καλέ μου Κολόμβε;


















Και το ερώτημα είναι ένα αγαπητά μου παιδιά!Τι τον έπιασε τον Κολόμβο να πάρει τους δρόμους και να θαλασσοπνίγεται σε άλλη γη κι άλλα μέρη που λεει και το τραγούδι; Μην έφταιγε το κλίμα της Ισπανίας;Μήπως τον πιάσαν τα ρευματικά του;
Η αλήθεια είναι οτι εκείνη την εποχή, 15ος αιώνας περίπου, όλοι η Ευρώπη είχε μετακόμιση. Έτσι όπως τα λέω. Ο πληθυσμός παράγινε στις πόλεις τους. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι γίνονταν με τις αρρώστιες και και την φτώχεια. Να ένας λόγος λοιπον για να βρουν άλλους τόπους να μείνουν. Έλα όμως που δεν ήταν μόνο αυτό. Είχαν πάρει μυρωδιά που λέτε οτι το χρήμα δεν έρχεται μόνο με τον πόλεμο. Έρχεται και με το εμπόριο. Άσε που ταξιδεύοντας βλέπεις και καινούργια μέρη, γνωρίζεις ανθρώπους, μαθαίνεις πράγματα για τον πολιτισμό τους και χίλια δυο άλλα καλά.
Έτσι φαγώθηκαν να βρίσκουν καινούργιους εμπορικούς δρόμους για τα εμπορεύματα τους.
Κοτσομπολιά της εποχής λένε οτι τότε η αγορά της Ινδίας ήταν πολύ στα πάνω της. Δεν υπήρχε περίπτωση να είσαι της υψηλής κοινωνίας και να μη βάλεις ινδικό μπαχάρι στο κοτόπουλο. Θα σε κορόιδευε ο κόσμος. Έλα όμως που η Οθωμανική αυτοκρατορία, που δε νοιάζονταν και πολύ για εμπόριο, είχαν καλοκαθήσει και εμποδίσει όλους τους δρόμους για τις χώρες με τα καινούργια εμπορικά αγαθά. Πάνε και τα χαλιά λοιπόν , πάνε και τα μπαχάρια.
Μια ωραία μέρα λοιπόν, σηκώνεται ο Ισπανός βασιλιάς από έναν ευχάριστο ύπνο, φωνάζει τον Κολόμβο και του λέει:
<<Κολόμβε παιδί μου έχουμε πρόβλημα. Ολλανδοί, Γάλλοι, Πορτογάλλοι, Βρετανοί, έχουν ξεκινήσει να ψάχνουν εμπορικούς δρόμους και να βγάζουν λεφτά. Έχουμε μείνει πίσω. Γι αυτό το λόγο σε κάλεσα εδώ! Τώρα τελευταία ακούγεται οτι η γη ίσως να μην είναι επίπεδη. Θέλω λοιπον να κάνεις το γύρο της. Και αν είναι όντως έτσι, θα μπορέσεις να φτάσεις στις Ινδίες από άλλο δρόμο, χωρίς να κατέβεις την Αφρική και χωρίς να περάσουμε από τους Οθωμανούς. Ξεκίνα λοιπόν παιδί μου. Μη χάσεις λεπτό.Ολόκληρη η Ισπανία είναι μαζί σου!!Θα μείνεις γνωστός στην Ιστορία!!!>>
Και έτσι ξεκίνησε ο καημένος ο Κολόμβος. Ήταν 1492 και δεν είχε ιδέα που θα έπεφτε. Μάλιστα όταν έφτασε στην Αμερική, χάρηκε τόσο πολύ γιατί νόμιζε οτι έφτασε στην Ινδία. Έτσι ονόμασε τους κατοίκους εκεί Ινδιάνους.
Αυτό που ακολούθησε στις περιοχές εκεί δεν τιμάει ιδιαίτερα το ανθρώπινο είδος. Ένας γιγάντιος αριθμός ανθρώπων από την Ευρώπη έτρεξαν να πάρουν ένα κομμάτι καινούργιας γης, εξοντώνοντας τους λαούς που βρίσκονταν για πολλά χρόνια εκεί.

Τα ξαναλέμε σύντομα

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Ε αφού γυρίζει....








Ε αφου γυρίζει βρε δάσκαλε...Γιατί τότε οι καημένοι οι Σουηδοί και ποιοι άλλοι μένουν εκεί κοντά, έχουν 6 μήνες μέρα και 6 νύχτα;

Όπως βλέπουμε και στην εικόνα πιο κάτω οι ακτίνες του ήλιου δε χτυπάνε με την ίδια δύναμη όλη την επιφάνεια της γης. Άσε που μερικά σημεία ο ήλιος τα βλέπει τόσο πλαγιαστά που ίσα που καταλαβαίνουν την υπαρξη του. Είναι φορές λοιπον που η γη μας είναι σε τέτοια θέση που όσο και να περιστρέφεται, ο ήλιος δε θα μπορέσει ποτέ να στείλει τις ακτίνες του σε μέρη όπως η Σουηδία και είναι πάλι κάποιοι μήνες του χρόνου, που η γη είπε να κάνει χάρη στους κακόμοιρους τους Σουηδούς και είναι γυρισμένη έτσι που ο ήλιος χτυπάει για 6 ολόκληρους μήνες την χώρα τους...

Αυτά για σήμερα...περιμένω απορίες :)

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Η Γη μας η πατάτα...


Αρχικά ο άνθρωπος πίστευε ότι η γη είναι επίπεδη και στη συνέχεια στρογγυλή. Ετοιμαστείτε όμως να εκπλαγείτε!!!Το σχήμα της γης μοιάζει με αυτό μιας πατάτας, με προεξοχές και κοιλότητες.Το παραμόρφωμένο σχήμα της γης δε γίνεται αντιληπτό από τους αστροναύτες των διαστημικών σταθμών, σε υποψίες όμως τους έβαλε το γεγονός οτι κάποιες μετρήσεις των επιστημόνων δε τους βγαίναν σωστά, αν όντως η γή ήταν στο σχήμα που μέχρι τώρα πιστεύαμε.
Και αν το καλοσκεφτούμε, πράγματι, αν η γη ήταν όλη από το ίδιο υλικό και δε κουνιόταν καθόλου, η βαρύτητα θα την έκανε μια όμορφη μπάλα. Αν πάλι περιστρέφονταν και ήταν από το ίδιο υλικό , θα γίνονταν κάπως πιο πλακουτσωτή. Στρογγυλεμένη, αλλα πλακουτσωτή. Έλα όμως που τώρα κάποια από τα υλικά της είναι πιο αφράτα και άλλα είναι πιο σκληρά.Έχουν διαφορετική πυκνότητα δηλαδη. Έτσι ο φλοιός της δε μπορει να παραμείνει αμετάβλητος.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Μη περιμένετε να πάτε στο διάστημα και να δείτε μια γιγάντια πατάτα να πετάει!Οι διαφορές είναι μικρές και δύσκολο να εντοπιστούν με το μάτι.

Αντίο μικροί εξερευνητές...

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Καλή Αρχή...

Αυτό εδώ το ιστολόγιο η αλλιώς blog φτιάχτηκε για να έχουμε ένα δικό μας χώρο συνάντησης πέρα από την τάξη. Όσο πιο σύχνα τον επισκέπτεστε τόσο πιο συχνά θα έρχεστε μπροστά σε έναν καινούργιο κόσμο πληροφοριών που θα συμπληρώνει με τον καλύτερο τρόπο τις συζητήσεις μας τις ώρες του σχολείου. Καλή αρχή και καλή δύναμη, σε σας, που με τα έργα σας όταν μεγαλώσετε θα κάνετε τον κόσμο καλύτερο.


Ραντεβού στη τάξη...
Και ένα τραγούδι δώρο για το ξεκίνημα...