"Τα πουλιά πετάνε χαμηλά...Θα βρέξει...", είπε η μύγα.

Πόσες φορές και αν δεν ακούσαμε τη συγκεκριμένη φράση! Και όχι απλά την ακούσαμε, αλλά μέσα μας θαυμάσαμε τα γλυκούλικα πτηνά για τις εξαίρετες γνώσεις μετεωρολογίας... Γιατί φίλε μου το μεγαλύτερο σχολείο είναι η ζωή σου λέει ο άλλος....Και έχει δίκαιο...Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση πέσαμε θύματα μιάς μεγάλης συνωμοσίας...Γιατί σου λέει τα πουλιά δεν έχουν ιδέα τι καιρό θα κάνει και πότε.Το μόνο που ακολουθούν είναι το στομάχι τους.Μα προς Θεού!! Μη νομίζετε οτι κάθε φορά που πεινάτε μπορείτε να βγαίνετε στα κανάλια και να λέτε το καιρό!Αυτό το δικαίωμα το έχει μόνο η Αρχοντούλα ή Σπυριδούλα ή Πετρούλα η όπως αλλιώς την λένε...

Επιστρέφοντας στο θέμα μας οφείλουμε να αποκαλύψουμε την αλήθεια... Γιατί κάποιος πρέπει να αποκαταστήσει και την τιμή των εντόμων, που αυτά τα κακορίζικα κάνουν τη δουλειά και άλλος κλέβει τη δόξα! Πριν λοιπόν βρέξει, οι υδρατμοί που μαζεύονται στην ατμόσφαιρα, την κάνουν να είναι πιο βαριά από συνήθως, κάνοντας το πέταγμα των εντόμων μπελά! Όποτε και αυτά τα καημένα αναγκάζονται και πετούν χαμηλότερα που ο αέρας είναι ελαφρύτερος, δεν έχει δηλαδή τόσο μεγάλη συγκέντρωση υδρατμών. Τα πουλιά τώρα βλέπουν πριν βρέξει τα μεζεδάκια τους να κάνουν όλα μαζί χαμηλές πτήσεις....Γυαλίζουν νύχια λοιπόν, τροχίζουν το ράμφος τους, βαζουν τα καλά τους φτερά και ορμάνε για ιπτάμενη μάσα..

Και μη μου πεις οτι δε θα κανες το ίδιο; Όμως τώρα ξέρουμε ποιον να δοξάσουμε...Και σίγουρα δεν είναι τα πουλιά....

Η κυρία Δέσποινα για ακόμα μια φορά μας πρότεινε ένα χορταστικό θέμα! Την ευχαριστούμε μέχρι τον ουρανό...

Θέλει κανείς γέμισμα; "Εγώ,εγώ" απάντησε η Μεσόγειος...

Μια φορά και έναν καιρό, η Μεσόγειος θάλασσα ήταν ενωμένη με τον Ατλαντικό Ωκεανό! Καθώς όμως κάποιες ενδογενείς κυρίως δυνάμεις, δρούσαν ασταμάτητες για πολύυυυυυ καιρό, στη περιοχή της Μεσογείου, δημιουργήθηκε το γνωστό στενό του Γιβραλτάρ. Το στενό αυτό είναι ουσιαστικά ένας πορθμός. Ένα φυσικό πέρασμα δηλαδή που ενώνει δυο θάλασσες. Όσοι ανοίξατε το βιβλίο θα ξέρετε ήδη, ότι αν ο άνθρωπος είχε σκάψει τη στεριά για να ενώσει δυο θάλασσες τοτε έτσι θα δημιουργούσαμε μια διώρυγα!
Μετά από αυτήν την παρένθεση επιστρέφουμε στα δικά μας! Πριν από 5,5 περίπου εκατομμύρια χρόνια, όταν ακόμα κάποιος πιθηκόμορφος μακρινός συγγενής του ανθρώπου καθάριζε τη μύτη του και νόμιζε πως έβγαζε φαϊ, και εκατομμύρια χρονια πριν ο καλός θεούλης αποφασίσει να φτιάξει τον άνθρωπο, κάποιοι επιστήμονες είναι πια σίγουροι, πως η Μεσόγειος άδειασε! Αν είναι δυνατόν τσίλντρεν! Δεν έμεινε λέει, παραμόνο μια λίμνη, χωρίς μεγάλο βάθος, με αλμυρό νερό!
Μα τότε έγινε το απίστευτο! Κάποια αλλαγή στη επιφάνεια της γης προφανώς, ανάγκασε και πάλι τα νερά του Ατλαντικού να διαρρεύσουν στη Μεσόγειο. Μέσα σε διάστημα μόλις 24 μηνών, η Μεσόγειος θάλασσα γέμισε πάλι! Το νερό λέει που διέρρεε τα στενά είχε ταχύτητα χίλιες φορές μεγαλύτερη από αυτή του Αμαζονίου, και προκαλούσε την άνοδο της θάλασσας κατά 10 μέτρα καθημερινώς!

Φανταστείτε φάλαινες, ροφούς δελφίνια και πολλά θαλασσινά μεζεδάκια να κάνουν νεροτσουλίθρα στο πέρασμα!!! Πολύ ανακατοσούρα αδερφάκι μου!!! Δε θα θελα να 'μαι στη θέση τους!!!!

Τα ξαναλέμε σύντομα!

Που έπεσε ο κεραυνός.....οέο;;;;

Είναι μια ηλιόλουστη μέρα.....Τα πουλάκια κελαηδούν, οι μέλισσες πετούν από λουλούδι σε λουλούδι, τα σκυλάκια παίζουν μαζί με τα γατάκια και εσείς σε κάποια γωνιά του σκηνικού δέρνετε το μικρό σας αδερφάκι....Όλα μοιάζουν τόσο όμορφα και φωτεινά....Τίποτα δε μπορεί να σας χαλάσει τη μέρα...
Στη τροπόσφαιρα όμως τα νέα είναι δυσάρεστα...Μεγάλοι καβγάδες επικρατούν στις τάξεις των καιρικών συνθηκών και πυκνά σύννεφα αρχίζουν να σκεπάζουν τον γαλανό ουρανό...Οι καβγάδες τώρα γίνονται πιο έντονοι, και κεραυνοί σχίζουν τον ουρανό στα δύο! Τα πουλάκια πετούν έντρομα στις φωλιές τους, ενώ οι μελισσούλες θα σταματήσουν γρήγορα να βολτάρουν στα άνθη. Το μέλι μπορεί να περιμένει, ειδικά που τώρα ξεκίνησαν να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες. Σε λίγα λεπτά επικρατεί πανικός! Χαλασμός κυρίου! Οι κεραυνοί ακούγονται τόσο τρομακτικοί που νομίζεις πως θα πέσουν απευθείας στο κεφάλι σου. Το μικρό σου αδελφάκι εχει τρυπώσει κάτω από το κρεβάτι κλαίγοντας, ενώ η γάτα εχει τρυπώσει στο στόμα του σκύλου και αναρωτιούνται τι συμβαίνει. Η γιαγιά σε μια πολυθρόνα μονολογεί "ωι ωι μάνα μου, θα πέσει φωτιά να μας κάψει" και η μαμά προσπαθεί να βγάλει τον μικρό από το κρεβάτι τραβώντας τον απ το πόδι...
Εσείς όμως δε χρειάζεται να ανησυχείτε! Αντίθετα μπορείτε να παίξετε με τους κεραυνούς και να υπολογίσετε πόσο μακριά έχουν πέσει! Και για να το κάνετε αυτό δε χρειάζονται σύνθετα μαθηματικά, παρα μόνο ένας απλός υπολογισμός!
Αυτό που συμβαίνει είναι πρώτα να βλέπουμε την λάμψη και ύστερα να ακούμε την βροντή. Όταν λοιπόν εσείς δείτε τη λάμψη ξεκινάτε να μετράτε και σταματήστε το μέτρημα όταν ακουστεί η βροντή! Το μόνο που μένει να κάνετε τώρα είναι να πολλάπλασιάσετε τα δευτερόλεπτα που μετρήσατε με το 340 και θα βρείτε πόσα μέτρα μακριά έχει πέσει ο κεραυνός!!!Ευκολάκι;;;Ας πούμε οτι μετρήσατε 10 δευτερόλεπτα από την στιγμή της αστραπής μέχρι να ακουστεί η βροντή. Πολλαπλασιάζω το 10 με το 340 και βρίσκω οτι ο κεραυνός έπεσε 3400 μέτρα πιο πέρα!
Η εξήγηση αυτού του φαινομένου είναι επίσης απλή! Το φως που λέτε, τρέχει πιο γρήγορα από τον ήχο! Πιο συγκεκριμένα το φως έχει ταχύτητα 300.000.000 μέτρα το δευτερόλεπτο! Μπορεί δηλαδή να κάνει το γύρω της γης σε πολύ λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο!!!!Άρα μπορούμε να θεωρήσουμε οτι λόγω της τεράστιας ταχύτητας του φωτός, την στιγμή που πέφτει ο κεραυνός, αυτόματα τον βλέπουμε κ εμείς!Ο ήχος όμως πάλι είναι κάπως αργούτσικος. Μπορεί να διανύσει μόλις 340 μέτρα σε ένα δευτερόλεπτο!!Το οτι λοιπόν ακούμε την βροντή πιο αργά οφείλεται στο οτι ο ήχος μεταδίδεται πολύ πιο αργά από το φώς. Αφού λοιπόν ξέρουμε οτι κάνει 340 μέτρα σε ένα δευτερόλεπτο, τότε αν μετρήσουμε πόσο αργεί να έρθει στα αυτιά μας, μπορούμε να βρούμε και την απόσταση που έπεσε ο κεραυνός!!!!

Υ.Γ Αν κατα τη διάρκεια της καταιγίδας νιώσετε τα μαλλιά σας να σηκώνονται σαν να τα περνάει ρεύμα.......Την πατήσατε....Ο κεραυνός θα πέσει δίπλα σας.... Πείτε μια προσευχούλα όσο προλαβαίνετε ή πατήστε κανα χορό... Δε θα διώξει τον κεραυνό, αλλά θα έχετε περάσει εσείς καλά.... Ευτύχως πλέον υπάρχουν παντού αλεξικέραυνα και η πιθανότητα να πάθει κάποιος κάτι από κεραυνό είναι απειροελάχιστη!!!

Ευχαριστούμε θερμά την κυρία Δέσποινα από τα Χανιά, για την στρουμφοφανταστική ιδέα που είχε να γραφτεί αυτό το άρθρο..

Καλή μας βδομάδα!!!

Δε λέω τα αγαπώ τα φυτά...αλλά στον ύπνο δε τα βρίσκουμε...

Μετά από απουσία εβδομάδων επέστρεψα με αφορμή μια μεγάλη αγάπη ζωτικής σημασίας...Τα φυτά! Ως γνωστό τα φυτά κατα τη διάρκεια της μέρας, αποβάλουν οξυγόνο, ενώ αντίθετα απορροφούν διοξέιδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα..Αυτό εμείς το αγαπάμε ιδιαίτερα, γιατί χωρίς οξυγόνο την έχουμε βάψει από χέρι...Φινίτο λα μούζικα, πως το λένε! Φανταστείτε οτι τα βόρεια δάση του πλανήτη μας, και όταν λέω βόρεια εννοώ πολυυυυυ βόρεια...στα κρύα...παράγουν περίπου το 90% του οξυγόνου παγκοσμίως.
Και ενώ φαίνεται πως αυτή η σχέση αγάπης δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει, πέφτει η νύχτα!!! Και τότε είναι που φυτά και άνθρωπος δεν είναι καλό να συνυπάρχουν στο ίδιο μέρος. Ειδικά την ώρα του ύπνου! Τα φυτά λοιπόν το βράδυ αντί να δίνουν στην ατμόσφαιρα οξυγόνο, όπως άλλωστε κάνανε όλη τη μέρα, ξαφνικά τους γυρίζει το μάτι και τραβούν πίσω οξυγόνο διώχνοντας αυτή τη φορά διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο ο άνθρωπος δε πρέπει να αναπνέει σε μεγάλες ποσότητες. Και δε το κάνει το κακορίζικο από κακία!!!! Έτσι μόνο μπορεί να διασπάσει την τροφή του,το άμυλο, που όλη μέρα έφτιαχνε με τη φωτοσύνθεση..Με οξυγόνο..Αυτή τη διαδικασία ονομάζουμε αναπνοή!
Αγαπάμε λοιπόν τα φυτά γιατί μας δίνουν το πολύτιμο σε μας οξυγόνο, αλλά το βράδυ δε τα βάζουμε ποτέ στο χώρο που κοιμόμαστε γιατί.....θα έχουμε δύσπνιες..

Αντίο!