Δε λέω τα αγαπώ τα φυτά...αλλά στον ύπνο δε τα βρίσκουμε...

Μετά από απουσία εβδομάδων επέστρεψα με αφορμή μια μεγάλη αγάπη ζωτικής σημασίας...Τα φυτά! Ως γνωστό τα φυτά κατα τη διάρκεια της μέρας, αποβάλουν οξυγόνο, ενώ αντίθετα απορροφούν διοξέιδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα..Αυτό εμείς το αγαπάμε ιδιαίτερα, γιατί χωρίς οξυγόνο την έχουμε βάψει από χέρι...Φινίτο λα μούζικα, πως το λένε! Φανταστείτε οτι τα βόρεια δάση του πλανήτη μας, και όταν λέω βόρεια εννοώ πολυυυυυ βόρεια...στα κρύα...παράγουν περίπου το 90% του οξυγόνου παγκοσμίως.
Και ενώ φαίνεται πως αυτή η σχέση αγάπης δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει, πέφτει η νύχτα!!! Και τότε είναι που φυτά και άνθρωπος δεν είναι καλό να συνυπάρχουν στο ίδιο μέρος. Ειδικά την ώρα του ύπνου! Τα φυτά λοιπόν το βράδυ αντί να δίνουν στην ατμόσφαιρα οξυγόνο, όπως άλλωστε κάνανε όλη τη μέρα, ξαφνικά τους γυρίζει το μάτι και τραβούν πίσω οξυγόνο διώχνοντας αυτή τη φορά διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο ο άνθρωπος δε πρέπει να αναπνέει σε μεγάλες ποσότητες. Και δε το κάνει το κακορίζικο από κακία!!!! Έτσι μόνο μπορεί να διασπάσει την τροφή του,το άμυλο, που όλη μέρα έφτιαχνε με τη φωτοσύνθεση..Με οξυγόνο..Αυτή τη διαδικασία ονομάζουμε αναπνοή!
Αγαπάμε λοιπόν τα φυτά γιατί μας δίνουν το πολύτιμο σε μας οξυγόνο, αλλά το βράδυ δε τα βάζουμε ποτέ στο χώρο που κοιμόμαστε γιατί.....θα έχουμε δύσπνιες..

Αντίο!